लेखक महेंद्र गौतम | मराठी साहित्य | मराठी संस्कृती | मराठी वाङमय | गर्जा महाराष्ट्र माझा |

मराठी साहित्य | मराठी संस्कृती | मराठी वाङमय | गर्जा महाराष्ट्र माझा |

सुविचार

"यशामुळे आपली ओळख लोकांना होते आणि अपयशामुळे लोकांची ओळख आपल्याला होते..!"

हा ब्लॉग शोधा

चिँब पावसाळी भेट...!

मृद्गंधी श्वासांसवे
सजे पावसाळी भेट
भेट अशी की अवीट
भिडे काळजाला थेट.
पानापानातून कसे
... टपटपती हे थेँब
हात हाती तू दिलेला
आले तरारुन कोँब...
उबदार तळहात
मखमल मखमल
लय निसरडी वाट...
टाक जपून पाऊलं.
सैरवैर कशी होशी
येता निरोपाचा क्षणं
तुझ्या डोळ्यात आषाढ
तुझ्या डोळ्यात श्रावण.
ओल्या ओल्या डोळ्यांसवे...
तुझं निरोप गं घेणं
जणू पुढल्या भेटीचं
मुकं आमंत्रण देणं...!!!
महेँद्र कांबळे.

oxygen 3

oxygen 2

oxygen1

आणि मी अजून धावतोय......!

सई....
कधी बोललो नाही...
पण आयुष्य भळभळतांना..
दिशाहीन भरकटतांना...
तुझी स्नेहार्द नजर त्यावर पडली...
आणि पार डोंगरापल्याडून
मी एक सोनेरी पहाट हसतांना पाहीली...
सई....
कधी बोललो नाही...
पण P.L. मध्ये नाईटा मारुनही परीक्षेच्या भितीनं जेव्हा पाय लटपटायचा....
तेव्हा सकाळीचं तुझ बेस्ट लक आल्यावर...
असह्य चुरचुरणार्या डोळ्यांना....
गुलाब थंडावा मिळायचा...
सई.....
कधी बोललो नाही..
पण तुझ्या ऊबदारं तळहाताचा स्पर्श...
रखरख आयुष्यात हिरवळ भरुन जायचा....
अन् तुझ्या गंधधुंद मिठीत शिरतांना.....
मला जिवंतपणाचा आभास व्हायचा.....!
नैराश्य...
औदासिन्य....
वैषम्य....
प्रतिभेच मोलं न करणारी दुनियादारी....
अवहेलनेन आलेली अस्वस्थ आगतिकता...
मनगटातही पुरेसं बळं नसल्याचा त्रागा....
अवघं आयुष्यचं झाकोळं झाकोळं...
वाटलं हा अंधार नाहीच संपायचा आता...
अश्यात तु मला चंद्र दाखवलास...
तोही पूर्ण उजळलेला...
अन् चार स्वप्न चांदण्या माझ्या ओँजळीत देत म्हणालीस..
स्वप्नांवर विश्वास ठेव...
आता त्याच स्वप्न भरल्या मुठीँनीशी धावतोय....
धावतोय ऊर फाटेस्तोवर..
खाचखळगे,काटेकुटे..
एक एक वळणं पडतय मागं....
दर पुढच्या वळणावर वाटतं....
तू असशील उभी... (आणि दरवेळी तू नसतेसचं)
धाप लागतेय पण ही वळणं संपत नाहीयेत..
रस्ताच संपत आलाय तरी.....
ही वळणे संपत का नाहीयेत..?
आणि मी अजून धावतोय.
महेँद्र कांबळे.

"एक दिवस...!"



एक दिवस फक्त एकच दिवस...
थोडस स्वच्छ मनाने जगुयात...
प्रदुषणाने गच्च भरलेल्या वातावरणातही...
थोडा मोकळा श्वास घेऊयात.
... हा असा.... तो तसा...
ही छान ती खडुस....
नकोच कुणाला आता कसलीच बिरुदं.....
समोर आलेल्या प्रत्येकाशी
छान मोकळं बोलुयात.
दुखाःवल होतं कधीतरी..
कुणालातरी नकळत..
त्याची माफी मागुयात... अँटीट्युडला सुट्टी देउन...
एखाद्याला मनापासुन दाद देऊयात....
जिगरी दोस्तांनांही...
त्यांनिच आयुष्यात रंग भरल्याचं सांगुयात.
परत एकदा "तिच्या" प्रेमात पडुयात...
गुडघ्यावर बसुन.....
तुझ्याशिवाय जगताचं नाही येणार..
हे परत एकदा तिला ऐकुवयात.
एक दिवस....
फक्त एकच दिवस...
स्वतःतुन निघुन स्वतःलाच बघुयात...
आणि कुठल्याच मुखवट्याशिवाय स्वतःला स्विकारुयात...!
(अर्घ्यदान मधुन).
महेँद्र कांबळे.

"माझी माय सावित्री...!"



माझी माय सावित्री होती लय
हो धिराची....
लेकिबाळी शिकवाया पर्वा केली ना घराची....
सदा धन्याच्या पाठीशी उभी पदर
... खोचुन...
किती केलं रे सहन...
कधी गेली ना खचुन...
तिनं घडविली क्रांती...
स्वतः अआई शिकून...
डगमगली कधी ना..
गोळे शेणाचे झेलून...
"ज्योतिने" ज्योत पेटली..
सावित्री झाली वात..
रात काळोख भेदाया..
केली तिने सुरुवात...!
(अर्घ्यदान मधून)
महेँद्र कांबळे.
माता सावित्रीबाई फुले
जयंतीच्या हार्दीक शुभेच्छा.

एक पाखरु जरा वेगळ...!

आसमंतात उडणारा पाखरांचा थवा...
ऊडत होता बेभान जेव्हा.
एक पाखरु वेगळी कडेच कलंलं.. अन् मस्तीत आपल्या एकटच आपलं..
वेगळ्या वाटेनचं ऊडत चालंलं.
एकदा त्यानं त्या थव्याकडे पाहीलं...
नाही म्हणायला आलं त्यालाही जरा गलबलुनं..
कारण.....
त्या थव्यात त्याच जगं होत.
पण वेगळ काहीतरी करण्यासाठी...
त्याला अशी वेगळी वाट निवडणं भाग होत....!
("अर्घ्यदान" मधुन).
महेँद्र कांबळे.
All Rights Are Reserved @ Mahendra Kamble. Blogger द्वारे प्रायोजित.
myfreecopyright.com registered & protected