लेखक महेंद्र गौतम | मराठी साहित्य | मराठी संस्कृती | मराठी वाङमय | गर्जा महाराष्ट्र माझा |

मराठी साहित्य | मराठी संस्कृती | मराठी वाङमय | गर्जा महाराष्ट्र माझा |

सुविचार

"यशामुळे आपली ओळख लोकांना होते आणि अपयशामुळे लोकांची ओळख आपल्याला होते..!"

हा ब्लॉग शोधा

ती अल्लड कधी.......

ती अल्लड कधी.....

ती अल्लड कधी अलवार कधी
ती विज कधी तलवार कधी
ती वादळ झंझावात कधी
अन झुळूक ती हळूवार कधी....

ती ठरवते ते होते
आभाळही खाली येते
किती सहज ती कोणाही
आपुलेसे करून घेते
रागातही तिच्या अनोखी
एक छटा प्रेममय असते
ती पत्थर होतानाही
काळीज फुलांचे जपते
ती हट्ट कधी लडिवाळ कधी
ती अल्लड कधी अलवार कधी
ती विज कधी तलवार कधी....

महेंद्र गौतम...

कुठे मनास गुंतवू...


कुठे मनास गुंतवू.

घर अस खायला उठतं
बेडरूममधल्या मलूल गाद्या
हताश चादरी उदास परदे
आणि डंख मारीत अंगावर येणारा
तिथला तुझा दरवळ.....
जरा किचनमध्ये जावं तर
दिसतं नाक फुगवून बसलेलं चहाच पातेल
उगच गुश्श्यात भडकणारा चिडका गँस
भावना गोठल्यासारखा वागणारा तुसडा फ्रिज...
एरवी मस्तीत शिट्ट्या मारणार कुकरही
कुणास ठाऊक कुठल्या प्रेशरखाली वावरत....
अन कहर म्हणजे मुकाट एकाकी
थेम्ब थेम्ब अश्रु ढाळणारा बेसिनचा नळ.....
अशी घरभर ओसंडणारी तू
अन इस्ततः विखुरलेल्या तुझ्या खुणा.....
घर कस भकास वाटत गं....
कसे जिवास शांतवु?
सांग ना.....
तू नसताना.......
कुठे मनास गुंतवू....?

(आत्ममग्न कविता)

महेंद्र गौतम.

एक मोरपंखी पाप 2

एक मोरपंखी पाप 2.

पाठशिवणीचा बाई
तुही खेळू नये खेळ
सळसळावी नागीण
तशी सरकते वेळ

वेचावेत अंतरंगी
गोड मौक्तिकांचे क्षणं
बेभानल्या वेदनेला
घट्ट मिठीच आंदण

नभ तरारून आल
खोल पृथ्वीलाही ओलं
सृजनाच्या ध्यासापायी
पंचप्राण उधाणलं

मुक्या पाखराचे आसू
त्याचं दुःखच वेगळ
विडा रंगताना सांग
कोण स्मरतो सोवळ...?

महेंद्र गौतम.

12मार्च 2014

गंध अत्तराचा ऊरे...


सोसताना सय तुझी
शहारून गेलो राणी
आज दिसभर गारा
आज दिसभर पाणी.

चंद्रमोळी घर माझे
चांदवेड्या चांदण्यात
बरसत येणा सये
आज माझ्या अंगणात.

कानी वाजे सदाकदा
आता तुझा पायरव
आठवांचे भ्रमर गे
करतात गुंजारव.

दिन जाय दिनावाणा
झुरु झुरु रात सरे
रिती झाली कुपी तरी
गंध अत्तराचा ऊरे....

महेंद्र गौतम...

All Rights Are Reserved @ Mahendra Kamble. Blogger द्वारे प्रायोजित.
myfreecopyright.com registered & protected