एक दुःखाच रोपटं उगावलेलं
काळजाच्या खोल आतून
पसरू पाहणाऱ्या सर्वांगभर
त्याच्या बाजींद फांदोळ्या.
ऐकलंय आजकाल वेदनेचा
जबरी भाव सुरु असल्याचं..
शिकव शिकव मला
स्वतःला विकण्याची बाजारबसवी कला.
आताशा सहन होत नाही
हे तुझं जालीम छद्मी हसणं..
छाटून टाकू का मी मला?
झडून जाऊ का? जाऊ विझून?
माझ्यातल्या क्रयशक्तीचा
गळा घोटणारे तुझे लोणीदार हात...
महेंद्र गौतम.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा