उन्मत्त झुंबड गर्दीधारी बेगडी बाजारबुणगे
स्वतःच्या वर्चस्वाची टिमकी घेऊन सारसावणारे हात
चिक्क मांड्यातून स्रवणारा शितोष्ण लाल तळतळाट
काळीज पिळवटून टाकणारा आक्रोश
जाणीवपूर्वक येत नाही सोयीच्या कानांच्या परिघात.
लिलावउद्युक्त बाजार जिंदगाण्या.
ऊब,ओल कालबाह्य असलं तत्सम काहीबाही,
हतबलतेची शिखंडी कारणं शोधणारी फुसकी व्यस्तता.
कुणाचं बोटं धरून उतरलो होतो
या गुढघनं काळीम डोहात?
शिरत गेलो गर्द गहिऱ्या खोलात,
अस्वस्थतेच्या टुचण्या मारणारा आचरट कावळा.
हे मौन तुला कळत नाही
मलाही ते पेलत नाही आताशा
फुटतं राहत उत्फुल्ल आत काही आदीम,
असहाय जीवांवर सुरे घेऊन धावणारा
मर्दउन्मादी चिरफाडी जमाव
डोळे मिटताच दिसतो मला मी
गुहेच्या तोंडाशी टोळीसोबत्यांन सोबत
पानं आणि साली लेऊन रक्तशिरबीड हातातोंडाने
खातांना दुसऱ्या टोळीतल्या माणसाचं चविष्ट मांस.
सांग कधी हवं होतं मला मोहरेदार
गारझुळूकसंपन्न मतलई आयुष्य?
फक्त दोन क्षणांसाठीच होऊ दे मला
आतून बाहेरून पारदर्शक...
मग उरलेलं सगळं आयुष्य मी फेकून द्यायला तयार आहे..
महेंद्र गौतम.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा