पाखरांनो...
परत गोंदवून घेऊ आता कपाळावर
एक टळटळीत सूर्यबिंब,
अन परत मनात ढळढळीत बिंबवू
की आपण आहोत झुंजार विजिगीषु
पूर्वजांचे वारस,
ज्यांनी हजारो वर्षे अन्याय सोसून
जीवघेणे अत्याचार पचवून
जीवट आशेनं अन निकरांन
मिटू दिलं नाही आपल्या अस्तित्वाचं निशाण.
इथला भ्याड कसाई नव्यानं जागा झालाय
आपल्याला थव्यावेगळं करून टिपण्यासाठी
बुद्धीभ्रमाचे असंख्य जाळे फेकल्या जातायेत
आपल्यावर निरंतर,
संभ्रम अन अनुल्लेखाच्या कैच्या सारसावतायत
आपल्या पंखांना छाटण्यासाठी,
आणि परत आवळल्या जातोय फास
कंठाभोवती नेहमीप्रमाणे,
ही माजलेली शोषणाधिष्टीत व्यवस्था
परत नंगानाच करेलंस दिसतंय,
आता ह्या पक्षपाती संस्कृतीच्या
छाताडावर नाचायला हवं
तेंव्हा चोची तासून घेऊ,
नख्यांना धार लावू नव्याने
पाखरांनो उरात श्वास भरून
मुक्तीचा उद्घोष करू
आता कंठरवान संपूर्ण समानतेचं गाणं गाऊ..
महेंद्र गौतम.